Dom Uzuki

Uzuki

Dom Uzuki to schludny, średniej wielkości budynek mieszczący się na obrzeżach miasta. Jego nowoczesna, prosta postura nie przyciąga wzroku. Wręcz przeciwnie, w budynku owym jest coś zimnego, sztucznego. Dziewczyna mieszka w nim sama, z racji tego, iż jej rodzice pracują za granicą. Z tego właśnie powodu w domu owym nie mieści się zbyt wiele rzeczy. Zimne białe ściany są niemal w ogóle nieosłonięte prostymi, drewnianymi meblami, a pokryta jasnymi panelami podłoga aż błaga o pokrycie jej dywanem.

***

Uzuki weszła do domu powolnym krokiem. W jednej ręce trzymała szkolną teczke, w drugiej zać spore pudło zapieczętowane taśmą. Ściągnęła buty i wkroczyła na podłoge tak ospale, jakby lunatykowała. Bez rzadnego zainteresowania otoczeniem wpieła się na strome schody prowadzące na piętro. Jedyne co się tam znajdowało to pokój, który stanowił sypialnię dziewczyny. Otworzyła drzwi i wkroczyła do niego. Pokój był niemal tak samo pusty jak reszta mieszkania. Każdą inną osobę odrzucałby widok owego pomieszczenia, jednak Uzuki nigdy nie przywiązywała uwagi do wystroju. W pokoju nie znajdowało się nic więcej poza prostym łóżkiem, półką na ubrania i biórkiem, na którym nie leżały schludnie poukładane zeszyty, podręczniki i przybory, które nie były potrzebne akurat owego dnia w szkole. Dziewczyna odłożyła teczkę i odetchnęła.
-Nareszcie...
Przeniosła wzrok na ową paczke a jej twarz nagle się orzywiła. Szybkim krokiem wyszła z pokoju, zeszła ze schodów i przeszła przez niemal pusty salon by wreszcie trafić do gabinetu, który był chyba najbardziej zapchanym pomieszczeniem w domu. Wzdłóż ścian ustawione były biórka a na nich wszelkiego rodzaju sprzęt komputerowy. Jednak najbardziej rzucał się w oczy leżący na środkowym biórku nowoczesny laptop. Otworzyła go zamaszystym ruchem. Ciche pyknięcie oznajmiło, iż urządzenie się uruchamia. Dziewczyna położyła paczkę obok i bez ogrudek rozerwała ją.
-No chodź, kochaniutki..
Mruknęła wyciągając nienaruszony, dopiero co zakupiony sprzęt do gry w UneasyVistige. Dziewczyna spojrzała na niego rozmarzonymi oczami.
-Coś mi się wydaje, ze od dzić nie będziemy się rozstawać...
Szepnęła po czym rozwinęła cięki kabel i podłączyła go do komputera. Program załadował się niemal błyskawicznie. Dziewczyna szybko usiadła na krześle i wsunęła na oczy sprzęt. Jej serce zabiło mocniej gdy wokół zapanowała ciemność a jej oczom ukazał się jasnozielony napis, głoszący "Ładowanie rozpoczęte"...

Setepdesfa3

[link widoczny dla zalogowanych]