Zdala od zgiełku...

Ray

-Skąd Ci to przyszło do głowy?
<Spytał patrząc na Nią uważnie.>
-Może i tak...
<Powiedział uśmiechając się tajemniczo.>

Minako

-Może?Czyli?...
<zaciekawiła sie>

Ray

-Nie baw mi się tu w detektywa.
<Uśmiechnął się.>
-Mogłabyś natomiast odpowiedzieć na moje pytanie.
<Zasugerował.>

Minako

-Ale ja lubie sie bawic.
,uśmiechneła się jak dzieciak>
-Mam to po..bracie? Niewiem..ja nie mysle zbyt czesto...tak mi przynajmniej mówi.
<zastanowiła sie>

Ray

<Mimowoli zaśmiał się.>
-Nie słuchaj go... Starsze rodzeństwo zawsze takie jest...
<Uśmiechnął się.>

Minako

-Niby tak...
<uśmiechneła się>
-A ty masz rodzeństwo?
<spytała nagle>

Ray

<Pokręcił przecząco głową>
-Nie, ale tak wynika z moich obserwacji. Ale ciesz się, ze masz brata.
"Że w ogóle kogoś masz"
<Pomyślał uśmiechając się do Niej wesoło.>

Minako

-A czemu mam sie cieszyć?
<nie mogła powstrzymać się od pytań>

Ray

-Oj, ależ Ty ciekawska!
<Napił się piwa i kręcąc sceptycznie głową>
-Ile Ty masz lat, w ogóle?
<Spojrzał na Nią poważnie.>
-Tak. Docenisz kiedyś to, że kogoś masz. Będziesz miała się do kogo zwrócić.
<Uśmiechnął sie.>

Minako

-A no mam 17
<^^>
-A ty?
<spytała (XD)>
-Braciszkowi mam sie wyżalic i prosić go o pomoc?

Ray

-Za dużo pytań zadajesz. Ano wiedz, żem starszy i lat mam dwadzieścia.
<Spojrzał w niebo.>
-Niekoniecznie. Poprostu jakoś tak łatwiej się żyje człowiekowi z wiedzą, że ma kogoś bliskiego z rodziny.

Minako

-Cóż..ciekawska jestem
<położyła się i wlepiła oczy w niebo>
-Niepwieudziałabym, że jest on mi bliski..

Ray

<Stanął tak, żeeby móc spojrzeć Jej w oczy.>
-Lepiej docenić to, ze kogoś się ma... Bo można go stracić...
<Powiedział lekko ściszonym głosem, był spokojny, nie było widać po nim żadnych emocji.>

Minako

-Ja nigdy nikogo nie straciłam wiec sie nie bede martwic.
<oznajmiła z zastanowieniem>
-A ty straciłes kogoś?
<spytała po chwili ciszy>

Ray

<Spojrzał na Nią lekko zaskoczony pytaniem. Milczał przez dłuższą chwilę zastanawiając się co odpowiedzieć. Miał dwa wyjścia, albo powiedzieć, że to nie jej sprawda, albo skłamać. Wybrał drugą, gdyż pierwsza mogłaby zostać uznana za odpowiedź twierdzącą. A kłamanie wychodziło mu świetnie.>
-Nie.
<Powiedział uśmiechając się lekko. Przez chwilę patrzył jej jeszcze w oczy.>