Park miejski

Kari-chan

- Cały czs mówisz
<zauwazyła i mrugneła do niego>

Ray

-Niby, ale raczej jakieś głupoty ciągle wygaduję.
<Powiedział bzbarwnym głosem.>
-Ni za bardzo wiem o czym mam z tobą rozmawiać. Może masz jakieś pytania?
<Usmiechnął się lekko. Ciągle szli tą samą ścieżką.>

Kari-chan

- Czemu odrazu pytania? Za policjanta mnie masz czy co?
<roześmiała się>
- Ale jak juz mam pytać to skorzystam
<puściła mu oko>
- Lubisz zwierzęta?

Ray

-Nie, nie mam Cię za policjanta. I tak, lubię zwierzęta. A w szczególności konie arabskie.
<Uśmiechnął się.>

Kari-chan

- konie? Miałam kiedyś jednego...
<powiedziałą zamyślona>
- Bo wiesz.. wychowałam sie na wsi..
<wyszczerzyła zęby>

Ray

-A ja w średniej wielkości miasteczku, tyle, że na obrzeżach. Prawie wieś.
<Zaśmiał się.>
-Jak się wspomina dzieciństwo, co?

Kari-chan

- Wiesz.. dziwnie dosyć..
<powiedziała marszcząc czoło>
- Z jednej strony to był fajny okres... ale z drugiej.. ciesze się, że mam go już za sobą.
<spojrzała na niego>
- I to bardzo...

Ray

<Spojrzał na Nią.>
-Ja też... Nawet nie wiesz jak się cieszę... Choć ja...
<Urwał. Uśmiechnął się i przyśpieszył nieco kroku.>

Kari-chan

- Nawet nie starałą sięgo dogonic>
- Rzumiem, że nie było ci łatwo...
<powiedziała wolno>
- nie cchesz to nie bedziemy juz o tym rozmawiać...

Ray

-Nigdy jeszcze o tym z nikim nie gadałem.
<Powiedział cicho.>
-Chciałbym, ale nie wiem z kim.

Kari-chan

- Nie chce cię do niczego namawiać, ale na mnie możesz liczyć...
<dowiedziała doganiając go w końcu>
- ale to zawsze jest twoja decyzja.

Ray

<Spojrzał na Nią.>
-Dzięki...
<Urwał.>
-Nie było łatwo, ale przywykłem.
<Powiedział i urwał. jakby chcąc, zeby go namówiła, ale nie pokazał nic po sobie.>

Kari-chan

- No nie mów, że mam siłą z ciebie zeznania wyciągać
<uśmiechnęła się lekko i dotknęła jego ramienia>
- nie jesteś sam...

Ray

<Westchnął.>
-Wybacz. Nie powinienem. W końcu każdy ma swoje problemy. Już nic nie mówię.
<Wyciągnął z kieszeni paczkę papierosów i zapalniczkę.>
-Przepraszam...

Kari-chan

<Uśmiechnęła się nikło, krótko i zabrała rękę>
- Nie musisz przepraszać. To całkiem zrozumiałe, że nie chcesz mówić o bolesnych sprawach. Wcale nie mam do ciebie pretensji.