Park miejski

Ray

-przepraszałem za papierosa.
<Bąknął.>
-No, dobra, za tamto też...
<Dodał patrząc na Nią.>
-Wiesz, potem wcale nie było źle. Przynajmniej nauczyłem się jeździć konno i takie tam.

Kari-chan

- Każdy kij ma dwa końce
<stwierdziła troche sentencjonalnie>
I pomyśleć, że to ja użalałam się nad sobą

Ray

<Uśmiechnął się przyjaźnie.>
-Zależy na którą stronę medalionu spojrzysz. Po jakimś czasie warto na tą lepszą.
<Mrugnął do niej zaciągając sie dymem z papierosa.>

Kari-chan

<Skrzywiłą isę lekko>
- Nie jestem optymistką. Wole widzieć rzeczy takimi jakie rzeczywiście są. Nie lubie się łudzić...

Ray

-Nie mówię o optymiźmie, a o tym, że warto jest w tym co złe odszukać coś dobrego.
<Powiedział i zamilkł. Szedł teraz w milczeniu z rękoma w kieszeniach. Po kilku minutach skręcił w lewo dając jej znak, by poszła za nim.>

Kari-chan

- Tylko po co...?
<zapytała cichutko sama siebie i poszła za chłopakiem>

Ray

<Odwrócił się w jej stronę czekając aż do niego dojdzie. Uśmiechał się nieznacznie.>
-Jak sądzisz, gdzie dojdziemy? Widzę tam jakieś ławki. To chyba tylko jakiś plac i nic więcej.
<Uśmiechnął się do niej.>

Kari-chan

- Może być i plac
<kiwnęła lekko głową i poszła przed siebie>

Ray

<Spojrzał na zegarek.>
-Szybko ten czas leci...
<Powiedział cicho. Szedł teraz za dziewczyną rozglądając się, przez co przypominał trochę zagubionego turystę.>

Kari-chan

Ray

<Podszedł do ławki na której siedziała, ale sam nie usiadł. Stał w pewnej odległości od niej. Spojrzał w jej stronę, a potem zerknął gdzieś indziej. Milczał.>

Kari-chan

<Chciała coś powiedzieć, ale w tej samej chwili zadzwonił jej telefon. Odebrała z kwaśną miną>
- Tak? ... W parku... z kim? Ech.. przestań, zachowujesz sie jak ojciec.. Tak wiem, ze nim jesteś... Oczywiście, że brałam lekarstwa... yhm... fajnie... tak... nie... jutro... dobrze. cześć. no.. pa.
<wyłączyła telefon i z westchnieniem wrzuciła go do torebki>

Ray

<Przykucnął tam gdzie stał i spojrzał na Kari. Uśmiechnął się lekko.>
-Coś się stało?
<Przyglądał się jej uważnie przez chwilę, ale potem zaczął patrzeć gdzie indziej.>

Kari-chan

- Tata
<rzuciła krótko>
- Czasem zdarzy mu się zachowywać jak rodzic..
<powiedziała cicho gapiąc się na swoje buty>

Ray

<Spojrzał na jej twarz.>
-Nie martw się...
<Starał się ją w jakiś sposób pocieszyć, co niestety nienajlepiej mu wychodziło.>