Park miejski

Kari-chan

<Rzuciła mu jedno ukratkowe spojrzenie>
- Nie martwie się. Mnie to po prostu drażni... Ale chbya jestem przewrażliwiona
<usmiechneła się krótko, nikło>

Ray

<Wzruszył ramionami.>
-Chyba każdy chce, żeby rodzicie wiedzieli, że istnieje.
<Powiedział głosem w którym nie było żadnych uczuć. Rozglądał się na niemalże wszystkie strony. Obserwował ludzi.>

Kari-chan

- Mnie juz szczerze przestało na tym zależeć...
<powiedziała scuho>
- Czemu się tak rozglądasz? Wypatrujesz czegoś?

Ray

-Spojrzał w jej stronę.>
-Nie. Wybacz.
<Wzruszył ramionami wstając.>
-Lubię obserwować ludzi...
<Bąknął siadając na drugim końcu ławki na której siedziała Kari.>

Kari-chan

<Spojrzała przed siebie. Jakieś dzieci grały sobie w klasy kiedy jedna z dziewczynek sięprzewróciła. Reszta dzieci otoczyła ją. Kari wstała i podeszła do dziewczynki. Wyjęła z torebki coś co wyglądało jak chusteczka i przyłożyła dziewczynce do startego kolana. Dziewczynka uśmiechnęła się z wdzięcznością, ale Kari juz szła w stronę ławki>

Ray

<Uśmiechnął się do Niej pogodnie. Potem spojrzał na bawiace się dzieci i jeszcze raz się uśmiechnął, tym razem jednak nieco inaczej. Westchnął. Bąknął coś do siebie, ale nie było słychać co.>

Kari-chan

- Słucham?
<zapytała siadając zpowrotem na ławce i wracając do poprzedniej pozycji. Dzieci nadal siębawiły, a dziewczynka ze startym kolanem pomachała do Kari. >

Ray

-Nie, nic.
<Siedział podpierając głowę na rękach które znów oparł na kolanach. Przyglądał się grupce bawiących sie dzieciaków.>
"Im to dobrze..."

Kari-chan

- Yhm..
<mruknęła troche nieprzekonana. Tymczasem robiło siecoraz bardziejp ochmurno i nie minęło kilka minut jak zaczęło padać>

Ray

-Świetnie...
<Warknął czując jak włosy zaczynają przylepiać mu się do głowy a ubranie przemakać.>
-Chodź. Pójdziemy gdzieś...
<Wstał patrząc na Kari wyczekująco.>

Kari-chan

- Już
<wstała z ławki i rusyzła przed siebie >
- Idziesz?
<zerknęła przez ramię na chłopaka>
Mogłam wziąźć parasolkę...

Ray

-Co za popieprzona pogoda. Jeszcze niedawno Słońce grzało.
<Powiedział z nutką złości w głosie.>
-Pewnie ktoś będzi tu łaził i sprzedawał parasolki, nie?

Kari-chan

- Lipa
<stwierdziła poirytowana. Była już cała przemoczona, a włosy ciężkie od wody wiły sięwokół jej twarzy>

Ray

<Spojrzał na Nią, ale tylko na chwilę. Przyśpieszył kroku rozglądając się za jakimś schronieniem. W końcu po kilku minutach chodzenia po parku natknęli się na jakiś bar. Ray jeszcze bardziej przyśpieszył ponaglając Kari. Nie chciał być jeszcze bardziej mokry niż jest, choć nie był pewien czy jest to w ogóle możliwe.>

Kari-chan

<Dogoniła go dopiero pod daszkiem baru. Nie tylko oni postanowili się tam schornić. Było tam tłoczno i gwarno. Dziewczyna otarła wodę z twarzy i wpatrywała się w krople deszczu wpadajace na ziemię. Było jej zimno i troche drżała>