Park miejski

Kari-chan

- chciałeś iść, więc idź. Nie zatrzymuje cię
<powiedziała z ledwie dostrzegalnym usmiechem>

Ray

<Westchnął.>
-Po pierwsze nie powiedziałem, że chcę iść tylko, że nie podoba mi się siedzenie w takim tłumie. Po drugie- nie zostawię Cię tu przecież samej.
<Powiedział spokojnie i na chwilę spojrzał w jej stronę.>

Kari-chan

- Masz lepszy pomysł?
<zapytała kończąc swoją herbatę i odstawiając kubek na stół>

Ray

<Wzruszył ramionami. Spojrzał na Nią.>
-Mam nadzieję, że się nie rozchorujesz.
<uśmiechnął sie do niej lekko.>

Kari-chan

- Ja też. Nie mam ochoty na kolejny atak astmy
<odparła cierpko>

Ray

<Spojrzał na Nią.>
-Współczuję...
<Szepnął patrząc na stół.>

Kari-chan

- Obejdę się bez twojego współcuzcia. I tak nic nie zmieni
<odparła chłodno. Rozlużniła ręce i zaczęła bębnić palcami w stół>
_ hmm...
<mrukneła>
- A gdyby.. ile masz pieniędzy przy sobie?
<zapytała nagle>

Ray

<Spojrzał jej w oczy.>
-Wystarczająco.
<Powiedział z lekkim uśmiechem.>

Kari-chan

- Powietrzna taksówka
<powiedziała tylko dwa słowa>

Ray

<Uśmiechnął sie nieco zakłopotany.>
-Wybacz, ale chyba jestem zacofany.
<Mrugnął do niej.>
-W życiu czymś takim nie podróżowałem...

Kari-chan

- Serio?
<uniosła brwi do góry>
- No to kiedyś musi być ten pierwszy raz
<niemal się uśmiechnęła>

Ray

-Zawsze musi być ten pierwszy raz.
<Uśmiechnął się lekko.>
-No więc? Dać Ci telefon, czy coś?

Kari-chan

- spokojnie, spokojnie
<powiedziała melodyjnie i wyciągnęła telefon z torebki. Wystukała jakiś numer i zaczęła mówić>
- Firma Air S.K? Och wspaniale.. potrzebuje taksówki powietrznej dla dwóch osób. Yhm.. jesteśmy w parku ufundowanym przez Uneasyvestigegame... y... to jest chya sektor 17... tam gdzie jest zaraz... bar Damots'a. Dziękuje pieknie. Kiedy? O to szybko. tak.. do widzenia...
<powiedziała i odłożyła telefon na stolik>
- Załatwione. Bedą tu za cztery minuty.

Ray

-Jestem spokojny.
<Powiedział patrząc na Nią.>
-To dobrze... Przyjmują tylko gotówkę?

Kari-chan

- z tego co wiem, to karty kredytowe też.
<powiedziała z zastanowieniem i wróciła do będnienia palcami w stół>
- chociaż osobiscie proponowałabym się złożyć.