Wśród pajęczyny wąskich ścieżek...

Megumi

<Znów kiwnęła głową w milczeniu i siadła na niedużejh łazce umieszczonej przy przystanku>

Makoto

<usiadła obok niej. Po chwili milczenia zapytała>
- Od dawna tu mieszkasz? Nigdy przedtem Cię nie widziałam, dopiero ostatnio się na Ciebie natknęłam.
<uśmiechnęła się delikatnie w jej stronę>

Megumi

- Nie. Wprowadzilam się tu parę dni temu.
<Powiedziała obojętnie patrząc w ziemię>

Makoto

<kiwnęła głową w zrozumieniu i rozsiadła się wygodnie na ławce>
- A może masz jakieś zainteresowania? Lubię rozmawiać z ciekawymi ludźmi.
<uśmiechnęła się>

Megumi

<Nadal patrzyła w zimię i wzruszyła ramionami>
- Każdy ma chyba jakieś zainteresowania. Ale nie jestem ciekawym człowiekiem.

Makoto

<spojrzała na nią i pokręciła głową>
- Wręcz przeciwnie. Jest w Tobie coś takiego...
<przez moment szukała odpowiedniego słowa>
- ...tajemniczego. A to przyciąga ludzi.
<mrugnęła do niej>

Megumi

<Miała dziwny wyraz twarzy, jakby ją coś rozzłościlo, ale nadal wpatrywala się w chodnik>
- Przyciąga? Daj spokój, wręcz odwrotnie... A tajemnicze nie zawsze znaczy dobre.
<Zrobila małą pauzę>
- Nikogo nie obchodzę, nawet Fujiego.

Makoto

Megumi

<Poparwiła się na ławce i zaczęła wypatrywać autobusu, także nie odważając się już nic powiedzieć>

Makoto

<autobus przyjechał z pięciominutowych opóźnieniem. Makoto wstała i spojrzała na Megumi>
- To nasz autobus. Musimy kupć bilety u kierowcy.
<oznajmiła, znów pogodnym tonem>

Megumi

<Kiwnęła głową w milczeniu i weszła do autobusu. Kupiła szybko bilety, poi czym siadla na wolnym miejdcu tuż przy oknie gapiąc się w nie bez wyrazu>

Makoto

<miejsce obok Megumi było wolne. Patrice podeszła do dziewczyny i zapytała nieco nieśmiało>
- Można się dosiąść?

Megumi

<Znów w milczeniu kiwnęła glową nadal patrząc w okno. Siedziała równo, a ręce miala złożone na kolanach>

Makoto

<usiadła obok niej i również zerkała przez okno. Zaczął padac deszcz, normalny w tej porze roku>

Megumi