Wśród pajęczyny wąskich ścieżek...

Makoto

Nawet największe i najbardziej nowoczesne miasto kryje w sobie tajemnice. Czy jesteście pewni, ze zajrzeliście za każdy zakręt? Ani razu nie zgubiliście się w plątaninie wąskich uliczek?

<Patrice, z torbą na plecach, żwawym krokiem szła barwnymi, ale i wąskimi uliczkami miasta. Szukała natchnienia, oderwania się od rzeczywistości. Uśmiechała się do małych dzieci bawiących się piłką, witała przechodnych miłym słowem. Krótko mówiąc - była w znakomitym nastroju. W końcu znalazła małą ławeczkę naprzeciw wielkiego domu z czerwonej cegły i zaczęła rysować>

Megumi

<Wracała przez miasto z kina nadal ze spuszczoną głową. Byla pewna jakimi drogami idzie, przynajmniej jej się tak wydawało. Podniosła głowę i nagle stanęła przyglądając się budynkom, których nigdy wcześniej nie widziała>
- Świetnie...

Makoto

<dostrzegła dziewczynę i domyśliła sie, że po prostu zabłądziła. Niewiele osób tędy chodziło. Makoto śmiechnęła się delikatnie i powiedziała do dziewczyny>
- Może Ci w czymś pomóc?

Megumi

<Podskoczyła, kiedy uszłyszała, że ktoś się do niej zwraca>
- Eee... Nie trzeba, dziękuję.
<Powiedziala i przez chwilę spojrzała na ciemniejące niebo. Następnie zwrócila wzrok ku przystanku autobusowemu zaczęła się przyglądać rozkładowi>

Makoto

<patrzyła na nią dłuższa chwilę, po czym wzruszyła ramionami i opuściła głowę. Ponownie zaczęła rysować. Nagle mocniejszy powiew wiatru strącił wszystkie jej papiery na chodnik>
- Wspaniale..
<mruknęła od nosem i zaczęła zbierać szkice>

Megumi

<Spojrzala nieśmiało na dziewczynę i kartki i, w końcu pochyliła się obok niej>
- Może jednak ja Ci pomogę...
<Zaczęła zbierać kartki>
- Chyba się już widziałyśmy, prawda?
<Spytała przyglądając się jednemu z rysunków>
- Są naprawdę dobre...

Makoto

<uśmiechnęła się lekko i kiwnęła głową>
- Tak, widziałyśmy się. Megumi? Dobrze zapamiętałam?
<uśmiechnęła się delikatnie i schowała szkice do torby>
- I dziękuję... Rysunki to jedyna rzecz, którą potrafię robić...
<spusciła wzrok>
- I mimo to nie jestem pewna, czy aby na pewno jestem wystarczająco dobra by dostać się na studia.

Megumi

<Zarumienila się lekko, gdyż rzadko kto pamiętał jej imię>
- A ja uważam, że są na tyle dobre, że mogłby iść na najwyższe studia plastyczne. Po za tym... Prace nie muszą być doskonałe, po to się idzie na studia, aby się douczyć rysować... Chyba...
<Wyjąkała>
- Nie znam się.

Makoto

<uśmiechnęła się na słowa Megumi>
- To bardzo miłe. Dziękuję.
<spakowała wszystko do torby i podniosła się. Uśmiechnięta>

Megumi

- Proszę..
<Także uśmiechnęła się lekko podnosząc się>

Makoto

<zerknęła na zegarek>
- Pięknie, nie zdołam zrobić na jutro projektu z geografii...
<westchnęła głośno. Spojrzała na Megumi>
- A Ty gdzie mieszkasz? Może wróciłybyśmy razem do domu?
<zaproponowała pogodnym tonem>

Megumi

- Eee...
Powiedzioeć jej, że się zgubiłam?
<Odpowiedziała dopiero po dłuższej pauzie>
- Wiesz może, którędy na Camp Street?
<Spytała jednym tchem>

Makoto

<spojrzała na nią zaintrygowana, ale nadal uśmiechnięta>
- Mieszkasz przy Camp Street? Zabawne, ja mieszkam ulicę dalej, przy Fantis Street.
<zaśmiała się>
- Możemy wrócić stąd jednym autobusem.

Megumi

<Dziewczyna odetchnęła lekko i kiwnęła głową uśmiechając się>
- Dobrze.

Makoto

<Patrice poprawiła torbę na ramieniu i z uśmiechem ruszyła w stronę przystanku autobusowego. Zerknęła na rozkład jazdy>
- Hmm... Następny autobus mamy za 10 minut. Nie jest tak źle.
<uśmiechnęła się do Megumi>